آسپرین یک ماده طبیعی است که از پوست درخت بید به دست می‌آید. نام شیمیایی این دارو
استیل سالسیلیک اسید (ASA) است و در زمره داروهای ضددرد غیراستروئیدی (SNSAID) دسته‌بندی می‌شود.

آسپرین یکی از پرمصرف‌ترین داروها در دنیاست که استفاده‌های گسترده‌ای دارد. براساس آمار انجمن قلب آمریکا استفاده از آسپرین هنگام بروز اولین علائم حمله قلبی مانند درد قفسه سینه توانست سالانه از مرگ 5000 تا ده هزار نفر در سال جلوگیری کند. امروزه می‌توان آسپرین را بدون نسخه از تمام داروخانه‌ها به عنوان ضددرد، ضدتب و ضدالتهاب تهیه کرد. سوالی که برای همگان در مورد مصرف این دارو وجود دارد این است که موارد استفاده آسپرین، طول دوره مصرف آن و نحوه مصرف صحیح آن چیست؟

به طور کلی این دارو با جلوگیری از تشکیل لخته‌های خون از انسداد عروق کرونری قلب جلوگیری می‌کند؛ بنابراین مصرف آن برای بیمارانی که احتمال بروز سکته‌های قلبی یا مغزی در آنها بالاست و همچنین بیمارانی که جریان خون مغزی آنها ضعیف است یا به انواع دیگری از بیماری‌های قلبی و عروقی مبتلا هستند مفید است، اما این به آن معنا نیست که منافع مصرف روزانه آسپرین همواره بیشتر از مضرات آن است. همانند سایر داروهای ضددرد و ضدالتهاب، آسپرین ریسک خونریزی‌های گوارشی، خونریزی‌های مغزی، نارسایی کلیوی و برخی از انواع سکته را افزایش می‌دهد. سرویس پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، مصرف روزانه آسپرین را برای افراد 50 تا 59 ساله که در معرض خونریزی گوارشی نیستند و احتمال بروز حمله‌های قلبی یا انواع سکته در آنها بیش از ده درصد است، توصیه کرده است. از طرف دیگر، سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف آسپرین را در افرادی که تاکنون سابقه ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی یا حمله قلبی را نداشته‌اند توصیه نمی‌کند.

نکته دیگر این که مصرف آسپرین در افرادی که مبتلا به مشکلات انعقادی خون بوده و به اصطلاح خون آنها دیرتر لخته می‌شود، افرادی که سابقه خونریزی یا ابتلا به زخم‌های گوارشی دارند و کسانی که به ترکیبات حاوی آسپرین آلرژی دارند ممنوع است. بنابراین بر خلاف باورهای عمومی مصرف این دارو برای همگان مفید نبوده و چه‌بسا مصرف خودسرانه آن به بروز مشکلاتی برای افراد منجر شود.

مصرف آسپرین به همراه داروهای ضد دردی همچون ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک می‌تواند ریسک ابتلا به خونریزی را افزایش دهد. بنابراین در صورتی که فرد به دلیل ابتلا به یک بیماری مزمن مانند آرتروز مجبور به استفاده مداوم از ضددردهاست باید حتما پزشک را در این خصوص مطلع کند.

البته اگر حین مصرف آسپرین بنا به هر دلیلی به مصرف تک‌دوز یا کوتاه‌مدت داروهای ضددرد مذکور نیاز باشد، می‌توان آنها را با فاصله دو ساعته نسبت به ASA استفاده کرد. علاوه بر این بیمارانی که آسپرین را به صورت روزانه استفاده می‌کنند لازم است قبل از انجام هرگونه عمل جراحی یا مراجعه به دندانپزشکی، پزشک را در جریان قرار دهند. از مهم‌ترین تداخلات دارویی آسپرین می‌توان به افزایش ریسک خونریزی در مصرف همزمان با هپارین و وارفارین، کورتون‌ها، کلوپیدوگرل و برخی از انواع ضدافسردگی‌ها مانند کلومیپرامین و پاروکستین اشاره کرد. در میان داروهای گیاهی و مکمل‌های غذایی نیز، جینسینگ، روغن گل مغربی، امگا3، زغال اخته و کاپسایسین (فلفل قرمز) با آسپرین تداخل دارند و ریسک خونریزی را افزایش می‌دهند.

مصرف ASA به صورت جویدنی جذب سریع‌تر دارو را به دنبال دارد با این وجود به دلیل احتمال ایجاد مشکلات گوارشی بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند از انواع پوشش‌دار ASA استفاده کنند. این در حالی است که بعضی تحقیقات نشان می‌دهد مصرف اشکال روکش‌دار آسپرین که دارو را در روده کوچک آزاد می‌کنند، تاثیری در کاهش ریسک خونریزی گوارشی ندارد.

منبع: جام جم آنلاین
--------------------
http://www.asriran.com/fa/news/496312

« هویج بخور تا چشمات خوب ببینه». جمله ای آشنا برای ما که اغلب افراد از کودکی بارها و بارها آن را شنیده اند؛ اما این جمله حقیقت دارد یا تنها یک داستان خیالی است؟ واقعاً هویج می تواند ضامن سلامت و قدرت چشم شود؟

واقعیت ماجرا این است که چنین باوری یک افسانه بیش نیست، افسانه ای که ریشه در جنگ میان آلمان و انگلستان باز می گردد. در حقیقت، تأثیر هویج بر روی دید حقه ای از جانب انگلیس ها بوده است تا آلمان ها گمان کنند خلبان های آنها چشمان فوق العاده و دید بی نظیری در شب دارند. اگرچه هویج به دلیل وجود بتاکاروتن که پس از جذب توسط بدن به ویتامین A بدل می شود، ویتامینی که مزایای شگفت انگیزی برای سیستم ایمنی، پوست و صد البته چشم دارد؛ اما صحبت از تأثیر هویج بر دید با اغراق زیادی همراه است.

به گفته چشم پزشکان: هویج علاوه بر پیشگیری از ابتلا به آب مروارید به دید بهتر در اتاق تاریک کمک می کند؛ ولی صحبت از اینکه هویج به دلیل وجود نوعی آنتی اکسیدان ویژه درون خود موجب دید بهتر در شب و تمامی فضاهای تاریک می شود افسانه ای بیش نیست. با این حال، مصرف مکمل های مختلف در افرادی که ازکمبود ویتامین A رنج می برند در بهتر شدن دید آنها نقش مؤثری ایفا می کند.

بنابراین، آنچه موجب تقویت چشم ما می شود ویتامین A است؛ ماده ای که در دیگر انواع سبزیجات از جمله: اسفناج، سیب زمینی شیرین و کدو یافت می شود. در واقع، مصرف اندازه انواع سبزیجات و نه تنها هویج می تواند سلامت چشم را تا حدی تضمین کند، امری که نشأت گرفته از وجود ویتامین A در این محصولات است. پس افسانه هویج و چشم تیزبین را کنار بگذارید و تلاش کنید گونه های مختلفی از سبزیجات در سبد غذایی خود جای دهید.

منبع: شفقنا زندگی
---------------
http://www.asriran.com/fa/news/496337

هل ادویه ای بومی هند، نپال و بوتان محسوب می شود. امروزه، این ماده در بیشتر مناطق آسیا از جمله، هند، چین، بوتان، ویتنام، مالزی، کره و ژاپن یافت می شود. از هل به عنوان ملکه ادویه جات نام می برند و یکی از گران‌ترین ادویه های جهان پس از زعفران و وانیل نیز است.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ارگانیک فکتس"، از جمله فواید سلامت هل می توان به حفاظت از دستگاه گوارش، کنترل کلسترول، کنترل سرطان، تسکین مشکلات قلبی و عروقی، و بهبود جریان خون در بدن اشاره کرد. این گیاه برای درمان بیماری های دهان و دندان و عفونت های دستگاه ادراری مانند التهاب مثانه، نفریت، و سوزاک مفید است. هل دارای ویژگی های تقویت کننده میل جنسی است و همچنین به عنوان درمانی برای ضعف جنسی، اختلال در نعوظ، و انزال زودرس نیز استفاده می شود.

از نظر گیاه شناسی، هل به خانوده Zingibercease تعلق دارد و با نام علمی Elettaria cardamomum شناخته می شود. دو نوع اصلی از هل وجود دارند که به نام های علمی Elettaria برای هل سبز یا هل واقعی، و Amomum برای هل سیاه، سفید یا قرمز، شناخته می شوند.

هل به شکل غلاف هایی کوچک که دانه هایی سیاه رنگ درون آنها قرار گرفته اند، یافت می شود. هم دانه ها و هم غلاف هل دارای عطر و طعم دلپذیری هستند. از این رو، هل به عنوان یک عامل طعم دهنده در آشپزی هندی بسیار مورد استفاده است. چای هل در کنار چای زنجبیل از نوشیدنی های بسیار مشهور در هند محسوب می شود.

افزون بر مصارف آشپزی، استفاده از هل به عنوان یک گیاه دارویی سابقه ای طولانی در فرهنگ هندی و پزشکی سنتی چینی دارد. باور بر این بوده است که هل درمانی برای عفونت های دندان و لثه، ناراحتی گلو، گرفتگی ریه، سل ریوی، التهاب پلک، اختلالات گوارشی، ناراحتی کلیه، و سنگ کیسه صفرا محسوب شده و به عنوان یک پادزهر برای سموم و زهرها نیز کاربرد داشته است.

ارزش غذایی هل

بنابر اعلام وزارت کشاورزی آمریکا، هر 100 گرم هل حاوی 300 کیلوکالری انرژی، 68 گرم کربوهیدارت، 11 گرم پروتئین، 28 گرم فیبر غذایی، و فاقد کلسترول است. هل سرشار از ویتامین ها و ریزمغذی های مختلف نیز است که از آن جمله می توان به نیاسین، پیریدوکسین، ریبوفلاوین، تیامین، ویتامین A، ویتامین C، سدیم، پتاسیم، کلسیم، مس، آهن، منگنز، منیزیم، فسفر و روی اشاره کرد.

فواید سلامت هل

هل ادویه ای ایده آل با فواید سلامت بسیار است. از محبوب‌ترین و شناخته شده‌ترین فواید سلامت این ماده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ویژگی های ضد سرطان

سرطان، به ویژه سرطان روده بزرگ، یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در جهان است. افزایش هزینه های روش درمانی سرطان و عوارض جانبی آن، پژوهشگران را به یافتن جایگزین هایی پایدارتر تشویق کرده است. مطالعات صورت گرفته توسط موسسه ملی سرطان چیتارانجان در کلکته نشان داده اند، رژیم غذایی حاوی هل نتیجه مثبتی در مقابله با سرطان روده بزرگ دارد.

سلامت قلب و عروق

مطالعات صورت گرفته در زمینه تاثیر مصرف هل بر سلامت قلب و عروق نشان داده اند این ماده به پایین آوردن ضربان قلب یا کنترل ریتم ضربان کمک می کند و فشار خون بالا را کنترل می کند.

کنترل کلسترول

ریزمغذی های موجود در هل می توانند با افزایش سطوح چربی در بدن انسان مقابله کنند. طی مطالعه ای آنزیم های آنتی اکسیدانی کبدی و قلبی گرفته شده از هل روی موش هایی با رژیم غذایی حاوی چربی بالا مورد استفاده قرار گرفت. این آنزیم ها بر سطوح کلسترول تاثیرگذار بوده و به کنترل آنها کمک قابل توجهی کردند.

ضد افسردگی

باور بر این است که هل دارای ویژگی های ضد افسردگی است. روغن عصاره هل یکی از روغن های اصلی مورد استفاده در رایحه درمانی است. این ماده نه تنها برای مقابله با افسردگی بلکه برای درمان انواع مختلف بیماری ها از اختلالات معده تا بیماری های ریوی قابل استفاده است.

درمان اختلالات ادراری

در آیورودا (علم باستانی هندی درباره پزشکی و سبک زندگی)، هل به عنوان درمانی برای بیماری ها و عفونت های دستگاه ادراری مانند التهاب مثانه، نفریت و سوزاک مورد استفاده بوده است.

محافظت در برابری بیماری های دستگاه گوارش

هل از گذشته های دور در آیورودا، پزشکی چینی و پزشکی یونانی به عنوان درمانی برای اختلالات گوارشی مورد استفاده بوده است. عصاره متانولی گرفته شده از هل جزئی است که به کنترل اختلالات گوارشی مانند اسیدیته، نفخ شکم، و گرفتگی معده کمک می کند. روغن های فرار استخراج شده از هل آثار مثبت بر اختلالات دستگاه گوارش را نشان داده اند.

ویژگی های ضد میکروبی

برای هزاران سال باور بر این بوده است که هل دارای ویژگی های ضد عفونت است. برای علم مدرن این به معنای ویژگی های ضد میکروبی هل است. طی مطالعه ای از روغن های فرار استخراج شده از هل برای بررسی این فرضیه استفاده شد که نشان داد این روغن ها توانایی مهار رشد و گسترش برخی از میکروب های خطرناک که دلیل مسمویت غذایی هستند را دارد.

ویژگی های ضد اسپاسم

اسپاسم عضلانی اغلب در افراد مسن گزارش می شود. انقباض ناگهانی در عضلات این اسپاسم ها را موجب می شوند. هنگامی که عضله منقبض می شود می تواند به شکل گیری درد ناگهانی منجر شود. بنابر نتایج آزمایش های صورت گرفته روی حیوانات، هل می تواند برای کنترل اسپاسم عضلات مورد استفاده قرار بگیرد.

بیماری های دهان و دندان

صدها سال است که هل در آیورودا و پزشکی سنتی چینی برای درمان مشکلات دهان و دندان مورد استفاده قرار می گیرد. پس از اختراع آنتی بیوتیک ها، مشخص شد این آنتی بیوتیک ها نتایج مختلف و همچنین عوارض جانبی به همراه دارند. از جمله عوارض جانبی مصرف آنتی بیوتیک ها مهار باکتری های پروبیوتیک مفید در روده است. در مقابل، استفاده از ادویه ها ایده آل است زیرا تنها میکروب های عفونی را مهار می کنند و کاری با باکتری های پروبیوتیک ندارند. مطالعه صورت گرفته توسط دنشگاه کالیفرنیا وجود ویژگی های ضد میکروبی در هل را تایید کرده است.

ویژگی ضد آسم

هل می تواند به عنوان درمانی برای آسم و دیگر مسائل تنفسی مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج یک مطالعه نشان داد عصاره خام هل به باز کردن مسیرهای هوایی در حیوانات آزمایشگاهی کمک می کند. همچنین، آنها در آرامش بخشیدن به بافت های نای موثر بوده اند.

ویژگی های ضد التهابی

بنابر آیورودا، هل برای تسکین درد مفاصل و عضلات خوب است. شواهد تجربی جدید نشان داده اند هل دارای ویژگی های ضد التهابی و ضد سرطان زا است.

سم زدایی

فرآیندهای سوخت و ساز در بدن انسان رادیکال های سمی و آزاد منتشر می کنند که سلول های سالم را تحت تاثیر قرار می دهند. این سموم انباشته شده می توانند زمینه ساز شکل گیری چندین بیماری از جمله سرطان و پیری زودرس شوند. هل به عنوان یک عامل سم زدا شناخته می شود. روغن های عصاره ای و مواد زیستی-شیمیایی موجود در هل آثار سم زدایی ارائه می کنند.

بهبود گردش خون

در درمانی های سنتی مانند رایحه درمانی، هل برای درمان نشانه های آسم و برونشیت از طریق بهبود جریان خون به ریه ها مورد استفاده قرار گرفته است. روغن عصاره ای استخراج شده از هل روی افرادی دارای استرس آزمایش شده و مشخص شده است که هل به بهبود جریان خون در بدن کمک می کند.

بهبود تهوع و استفراغ

هل به طور سنتی به عنوان درمانی برای تهوع کاربرد دارد. هل تونیکی موثر و محرک است و برای تسکین احساس تهوع و استفراغ خوب است.

ویژگی های تقویت کننده میل جنسی

از آنجایی که هل طعمی شیرین دارد، به طور سنتی اعتقاد بر این بوده است که دارای ویژگی های تقویت کننده میل جنسی است. نه تنها هل به عنوان یک برانگیزنده جنسی شناخته می شود، بلکه در زمینه درمان ضعف جنسی و انزال زودرس نیز کاربرد داشته است.

گلو درد

هل همانند یک درمان خوب برای گلو درد عمل می کند. هل و دارچین را می توانید به همراه هم در آب جوشانده و برای کنترل گلو درد هر روز صبح این آب را غرغره کنید.

سکسکه

سکسکه، به ویژه برای کودکان، می تواند بسیار آزار دهنده باشد. هل یکی از درمان های موثر برای سکسکه شناخته می شود. چند غلاف هل را در آب بجوشانید و با نوشیدن این آب می توانید از شر سکسکه خلاص شوید.

خوشبو کننده نفس

غلاف ها و دانه های هل می توانند به عنوان یک خوشبو کننده نفس جویده شوند. عطر و طعمی که در هل وجود دارد به واسطه وجود روغن عصاره ای است. جای شگفتی نیست که روغن عصاره ای هل به عنوان یک ماده تشکیل دهنده در آدامس ها مورد استفاده قرار می گیرد.

مترجم: محمد مهدی حیدرپور

---------------------------
http://www.asriran.com/fa/news/495159